دسته: روانشناسی و علوم تربیتی مواد مخدر 240 ص
قیمت فایل فقط 11,700 تومان
مواد مخدر 240 ص
مقدمه
سوء مصرف و اعتیاد به مواد مخدر یكی از بلایای بزرگی است كه بشر امروزه در همه جای جهان با آن دست به گریبان است. كارتل های بین المللی و باندهای عظیم قاچاق مواد مخدر در همه جای جهان از جمله در نزدیك كشور عزیزمان پایگاه هایی دارند و به تجارت اهریمنی خود كه دومین تجارت پر سود دنیاست مشغول هستند .
اگر چه مقابله با تجارت غیر قانونی مواد مخدر و اثرات آن چالشی بزرگ برای جامعه جهانی است، جالب است بدانیم كه پرسودترین تجارت های امروز دنیای ما تجارت اسلحه و مواد مخدر یعنی كسب و كارهایی برای نابودی بشر است.
میلیون ها نفر در مملكت ما با معضل مواد مخدر دست به گریبان اند، میلیون ها زن تباهی همسرشان را روزانه پیش رو می بینند و دم بر نمی اورند و میلیون ها كودك و نوجوان زیر سقف های پر دود زندگی می كنند و تباه می شوند. سالانه صدها تن مواد مخدر در كشور مصرف می شود كه صدها میلیارد ریال از سرمایه ملی را بر باد می دهد. سن اعتیاد رو به كاهش رفته و به نوجوانی رسیده است. یك سوم طلاق های ثبت شده بدلیل اعتیاد است و شصت درصد از فضای زندان های كشورمان را معتادان اشغال كرده اند. هزاران نفر در راه مبارزه با این بلای اهریمنی جان باخته اند. بیكاری، ایدز، فحشاء، افسردگی ، خودكشی و صدها معضل دیگر با اعتیاد مرتبط هستند و سوغات های جدید مانند : قرص اكستازی ، شیشه ، كراك ، پان پراگ و ... در حال گسترش در بین نوجوانان است.
متاسفانه ازسوی دیگر شاهد جهش در مصرف ترامادول و تركیبات شبه افیونی در سالهای اخیر می باشیم به طوری كه اولین مورد مسمومیت با ترامادول در ایران در سال 1382 گزارش شده است و در سال 1384 به متوسط 24 مورد مسمومیت در ماه و در سال 1385 به متوسط 66 مورد مسمومیت در ماه رسیده است كه در طی یكسال رشدی نزدیك به 3 برابرداشته است .
اعتیاد چیست ؟
اعتیاد یــك «بیمارى اجتماعی» است كه عوارض جسمى و روانى دارد و تا زمانى كه بـه علل گرایش «بیمار» توجه نشود، درمان جسمى و روانى فقط براى مدتى نتیجه بخش خواهد بود و فـــرد مـــعتاد دوباره گرفتار « مواد اعتیاد آور» می گردد.اعتیاد به موادمخدر یكى از مهمترین مشكلات اجتماعی، اقتصادى و بهداشتى است كه عوارض ناشى از آن تهدیدى جدى براى جامعه بشرى محسوب شده و موجب ركود اجتماعى در زمینه هاى مختلف مى‌گـــــردد همچنین ویــرانگری هاى حاصل از آن زمینه ساز سقوط بسیارى از ارزش‌ها و هنجارهاى فرهنگى و اخلاقى شده و بدین ترتیب سلامت جامعه را بطور جدى به مخاطره مى‌اندازد.پدیده شوم قاچاق موادمخدر بیش از آنكه فعالیتى سوداگرانه، تجارى و اقتصادى در عرصه مافیاى اقتصاد بین المللى باشد، ابزارى كارآمد، مؤثر و راهبردى در گسترش نظام سلطه صاحبان قدرت جهان بر كشورهاى توسعه نیافته است. تحلیلگران مسائل سیاسى و اجتماعى بر این باورند كه در تهاجم و نفوذ فرهنگی، پدیده موادمخدر مهمترین عامل به تباهى كشیدن و انحطاط اخلاقى جوامع به شمار می رود. متاسفانه گسترش دامنه مصرف موادمخدر در جامعه امروزى به حدى است كه حتى قشر متفكر و تحصیل كرده را نیز به سمت خود كشانده است. مبارزه با اعتیاد نیز قطعاً بیش از آنكه ماموریتى در راستاى وظایف مصرحه نیروى انتظامى باشد، اقدامى است استراتژیك در مقابله با ابزار نظام سلطه جهانى در انحطاط اخلاقى جوامع با اهداف خاص سیاسی. اعتیاد بعنوان یك آسیب اجتماعی، هیچ گاه بطور كامل ریشه كن نخواهد شد، اما با تدبیر، اندیشه و تلاشى مخلصانه حداقل میتوان آنرا به كنترل در آورد. در این راستا تلاش ما بر این است تا با ارتقاء سطح آگاهى اقشار مختلف جامعه پیشگیرى از اعتیاد را بر باشیم كه اگر هم در آن فرد معتادى وجود دارد، درصدد نجات خویشتن باشد.
تاریخچه مصرف مواد مخدر
خاصیت خواب آوری و تخدیری شیره خشخاش اززمان تاریخ مكتوب بشر بر انسان شناخته شده است . آدمی كه از آغاز زندگی خود همواره در جستجور راهی برای فرار از رنج ها و دردهای خود بود خیلی زود افیون یا شیره خشخاش را شناخت و به كار برد .
سومریان از كهن ترین اقوامی بودند كه تریاك را شناختند و آن را گیاه شادی بخش نامیدند آن گونه كه از نوشته های باستانی برمی اید مردم بابل ، مصر و روم از دیر باز نه تنها تریاك را می شناختند بلكه آن را كشت می كرده و به خواص تخدیری آن نیز گاهی اشاره داشته اند .
در پاپیروس ابرس مربوط به سالهای 1500 قبل از میلاد به روشی درمانی برای جلوگیری از گریه كودكان اشاره شده است ( امروزه نیز در مصر با استفاده از دارویی كه تریاك در آن بكار برده میشود كودكان را آرام میكنند ) در این پاپیروسها به نوعی نوشیدنی اشاره شده است كه بعدها نیز مصرف آن ادامه یافته و در نوشته های بسیاری از نویسندگان به عنوان نخستین مورد مصرف تریاك شناخته شده است .
گفته می شود جایگاه اصلی تریاك مصر بوده است چراكه مصری ها از قدیم خشخاش را كشت و شیره آن را مصرف می نموده اند و آن را تبائیكا مشتق از واژه تبس نام شهری كه خشخاش در آن كشت می شده است می نامیدند .
در آشور بر روی نقش برجسته هایی كه به دوران پیش از میلاد می رسد به تصویر دسته گلی از كوكنار یا خشخاش برمی خوریم . همچنین بر روی یكی از سكه های یونان باستان نیز تصویر بوته خشخاش دیده می شود .
در ادبیات كلاسیك یونان ، در اثار ویرژیل و اوید اشاره هایی به خشخاش خواب آور شده است . خدای خواب یونان موسوم به هیپنوز همانند خدای خواب رومیان موسوم به سومنوس غالبا در حالی كه شاخه هایی از خشخاش در دست داشتند و گاهی خود را با آن آراسته بودند و گاهی اوقات ظرفی كه حاوی تریاك بود در دست داشتند نقاشی می شدند . در اساطیر یونان آمده است كه كرس خشخاش را آفرید تا بتواند به خواب برود و فراموش كند كه دخترش را به پلوتو داده است .
پزشكان هندی و یونانی نیز تریاك را در دوران باستان می شناخته و در درمان بیماران خود از آن بهره می گرفته اند . بقراط و تئوفرات شاگردان ارسطو نیز مواد افیونی را برای پیشگیری و درمان اسهال و دیگر دردها تجویز می نمودند . اروپائیان نیز از 4000 سال پیش ( و به قولی 4800 سال پیش ) با اثرهای ضد درد و خواص دارویی افیون آشنا بوده اند .
كلمه ی تریاك در اصل از كلمه یونانی «تریاكا» گرفته شده كه به مخلوطی از 60 تا 70 ماده ی مختلف محلول در عسل اطلاق می شده است. این مخلوط علیه سموم بعضی از حیوانات اثر پادزهری داشته و به همین منظور (یعنی بعنوان پادزهر) استفاده می شده است. واژه ی «تریاكا» خود از كلمه «تریون» گرفته شده كه در یونانی نام حیوانی با سّم خطرناكی بوده است. «تریاكا» اولین بار توسط پاراسلسوس، طبیب و شیمی دان بزرگ سوئیسی و توماس سیدنهام پزشك معروف انگلیسی به صمغ شیری رنگ مترشحه از میوه ی كپسولی گیاه خشخاش اطلاق شد. همین دو دانشمند استفاده از تنتور این صمغ را در اروپا رایج نموده اند.
گفته شده كه بذر خشخاش در سال های 600 تا 700 پیش از میلاد به چین برده شده است . گرچه دانشمندان چینی از زمان دور با تریاك اشنا بوده اند ولی تنها در اوایل سده نوزدهم میلادی بود كه تریاك در این كشور به یك مشكل اقتصادی _ اجتماعی تبدیل شد . دولت چین تا سال 1767 واردات تریاك را از هند به مقدار 200 صندوق برای استفاده دارویی مجاز دانسته بود ولی پس از آنكه در این سال شركت هند شرقی انحصار تریاك را در دست گرفت صادرات تریاك به چین با سرعت افزایش یافت . به طوری كه حجم صادرات یاد شده به این كشور در سال 1800 به 2000 صندوق ، در سال 1821 به 5000 صندوق ، در سال 1831 به 10000 صندوق و بالاخره در سال 1850 به 70000 صندوق افزایش یافت . این امر سبب معتاد شدن چندین میلیون چینی ، بر باد رفتن حجم زیادی از توان مالی كشور و ایجاد بحران در زمینه های اقتصادی ، اجتماعی و سیاسی این كشور گردید . این وضعیت برخی از روشنفكران چینی را واداشت تا جنبشی سیاسی _ اجتماعی را بر علیه واردات تریاك توسط دولت انگلستان را بپا كرده و دولت چین را وادار كنند تا قوانینی علیه ورود تریاك و مصرف آن در این كشور وضع كند . این امر سبب بروز جنگ هایی در فاصله سال های 1856 تا 1858 گردید كه به جنگ های تریاك معروف است . با شكست چین در این جنگ ها دولت انگلستان توانست تجارت و كشت تریاك را در چین به دست گیرد.
به هر حال از آنجا كه تا قرن نوزدهم بشر به داروهای مسكن و داروهای جانشین كه بتوانند خواص تریاك را در خود داشته باشند دسترسی نداشته و در زمینه ساخت آنها پیشرفت بسیار كمی داشته است تر یاك داروی همه دردها شناخته می شد و اكثر بیماریهای مرسوم را درمان می كرده است و به نظر می رسد كه در هیچ كجا نسبت به مصرف تریاك تا اواخر قرن حاضر نگرانی وجود نداشته است . در قرن 19 تریاك در كشورهای غربی به اسانی در دسترس قرار داشت و پزشكان این ماده را با آزادی و بدون هیچ محدودیتی تجویز می كردند .
با اختراع سرنگ در اواسط قرن نوزدهم و كاربرد آن در تزریق مواد بر گرفته شده از تریاك معتادان این ماده افزایش یافت . با گسترش و كاربرد سرنگ در تزریق مواد ابتدا این باور نادرست كه اگر مواد افیونی تزریق شوند اعتیاد آور نخواهند بود در میان برخی از پزشكان به وجود آمد .
در اغاز قرن بیستم سوء مصرف مواد مخدر به یك چالش عظیم جهانی تبدیل شد كه تا امروز بشر با آن دست به گریبان است .
تاریخچه مواد مخدر در ایران
از آشنایی ایرانیان با تریاك و مواد مشتق شده از آن زمان زیادی نمی گذرد . آنچه كه از شواهد تاریخی برمی آید ، ایرانیان باستان با تریاك آشنا نبوده اند ، در اوستا و ادبیات باستانی هم نامی از ان برده نشده است .
در فرهنگ های معتبر فارسی مثل معین، عمید و دهخدا تریاك، تریاق یا دریاق به دو معنی یكی معجونی كه اثر پادزهری دارد و یكی به مفهوم شیره ی مترشحه از كپسول نارس گیاه خشخاش آمده است.
می دانیم كه دانشمندان و پزشكان مانند محمد زكریای رازی و ابن سینا از نخستین كسانی بودند كه به خواص دارویی تریاك آشنا بوده اند و آن را برای درمان بیماران خود به كار می برده اند .
از آنجا كه در ایران پیش از اسلام نوشیدن الكل رایج بوده است و پس از اسلام نوشیدن الكل حرام اعلام شده است مصرف حشیش و تریاك به عنوان یك داروی اولیه رواج داشت .
به كار بردن تریاك نیز در ایران جایگزین طیف گسترده ای از نیازهای برآورده نشده پزشكی و بهداشتی بوده است . بسیاری از مردمی كه تریاك مصرف می كرده اند به كار روزمره خود ادامه داده و مشكلی در زمینه فعالیت های اجتماعی و خانوادگی خود نداشته اند . همچنین تولید ، فروش و مصرف آن جرم تلقی نشده و افرادی كه مبتلا به مصرف مواد افیونی بوده اند از جامعه طرد نمی شده اند . به هر حال مسئله اعتیاد به مواد مخدر( به ویژه تریاك ) در ایران از از اواخر سده نوزدهم میلادی آغاز می شود پیش از آن اگرچه تریاك در ایران در دسترس بوده ولی می توان گفت كه اعتیاد به آن بسیار كم بوده است .
هنگامی كه در ادبیات فارسی به دیده تاریخی به كلمه تریاك نگاه می كنیم می بینیم پیش از عصر صفوی به معنی پادزهر به كار رفته است. به عنوان مثال اشعار زیر گویای این مطلب است:
كه این آشتی جستن از بحر چیست نگاه كن كه تریاك این زهر چیست
سرانجام بستر جز از خاك نیست از او بهره زهر است و تریاك نیست
فردوسی
ز دشمن جفا بردی از بهر دوست كه تریاك اكبر بود زهر دوست
سعدی
اگر تو زخم زنی به كه دیگری مرهم اگر تو زهر دهی به كه دیگران تریاك
حافظ
اما از دوره صفوی به بعد تریاك به معنی ماده مخدر گرفته شده است:
یك لفط نمایان تو در حق من این بود كز وعده تریاك تو تریاك بریدم
عشرتی (دوره صفوی)
شقایق از آن بر لب جو شده كه تریاكی هم صحبت او شده
ملاصدرا (دوره صفوی)
ایرانی ها تیز از قرن ها پیش با گیاه خشخاش آشنا بوده اند. كشت خشخاش را طبق شواهد تاریخی به دوره سلسله صفویه و در اطراف شهر یزد یا كرمان نسبت می دهند كه محصول آن هم به مصارف داخلی می رسیده ولی كشت این گیاه به منظور صدور محصول آن به خارج از كشور را از قرن هجدهم می دانند.
در مورد زمان ورود تریاك به ایران نظرات گوناگونی وجود دارد. گروهی از مورخان ورود تریاك را یادگار یورش اعراب دانسته و گفته اند افیون یا كوكنار كه از دوران قدیم به خشخاش معروف بوده و هم اكنون آن را تریاك می نامند با حمله اعراب از مصر و عربستان به ایران آمده و از همان دوران خوردن آن را به عنوان داروی مسكن دردها و درمان بی خوابی رایج شده است. برخی دیگر لشكر مغول را عامل گسترش این ماده در ایران دانسته اند اگر چه رازی و بوعلی پیش از این دوره خواص تریاك را می شناختند. در مورد تریاك خوردن ایرانیان اغلب مورخین متفق القولند كه این عادت از زمان سلسله صفویه ایجاد شده است. آنچه مسلم است تریاك خواری در دوره شاهان صفویه در ایران زمین شیوع سرسام آوری داشته تا حدی كه بعضی از پادشاهان این سلسله هم معتاد بوده اند، از جمله دلایل این ادعا نوشته های «تاورنیه» است كه در دوره شاه عباس از ایران بازدید كرده است و در سفرنامه خویش از تریاك خواری ایرانیان فراوان یاد می كند. او در سال 1629 میلادی در مورد چگونگی اعتیاد در ایرا ن چنین نوشت : از عادت های بد و حیرت انگیز ایرنیان استعمال تریاك است كه حب كرده و می خورند . ابتدا به اندازه سر سنجاق و بعد كم كم آن را زیاد كرده تا به حد فندق می رسانند و هنگامی كه كار به اینجا می كشد دیگر جرات ترك آن را پیدا نمی نمایند . «شاردن» نیز كه بعد از تاورنیه از ایران بازدید می كند از نوشیدن جوشانده گرزُ خشخاش كه بدان كوكنار می گفته اند یاد می كند و می گوید : مصرف این دارو ( شربت كوكنار ) در حقیقت نتیجه یك تمایل شوم عمومی است و به زحمت از هر 10 نفر یكی را می توان یافت كه به این عادت شوم آلوده نباشند .
«فریر» طبیب شركت هند شرقی كه در سال 1677 میلادی برابر 1087 هجری قمری از ایران بازدید كرده در سفرنامه خود این طور می نویسد كه ایرانی ها هر وقت بخواهند كیفور بشوند تریاك می كشند و اضافه می كند كه معتادین می توانند مقدار فوق العاده زیادی از این ماده را مصرف كنند بدون اینكه ناراحتی پیدا كنند و آنها حالتی شبیه به مستی پیدا می كنند.
قیمت فایل فقط 11,700 تومان
برچسب ها : مواد مخدر 240 ص , مواد مخدر , مخدر
تمامی حقوق مادی و معنوی این فروشگاه متعلق به مبانی نظری,نمونه قرار داد,پرسشنامه,طرح درس می باشد
